Monika Wierzbicka

kadr z bajki Jak jeżyk zmieniał futerko

Bajka, nie bajka...

11.05.2020

Sowa jako nauczyciel pozwalająca sprawdzić jeżykowi na własnej skórze, że swoje futerko najlepsze. Czyli jakby to sobie na dorosłość przełożyć - bycie sobą jest ważne i bezpieczne. Bezpieczne w sensie, że nikt z zewnątrz nie wciśnie kitu pod żadną postacią.
Pojawia się pytanie co to jest bycie sobą. Kim jestem? I tutaj zaczyna się przygoda życia. Bą włajaż

nidan/pixabay.com

Targ w Konstancinie

22.04.2020

Miejsce, które chłonę. Głosy. Poczucie humoru. Człowiek, blisko człowieka, pomimo 2 metrów od się.
„Pani nawet nie pyta czy dobre. Pani bierze a wspomni mnie Pani w domu”.
„W sobotę proszę przyjść, dzisiaj nie mam malinowych. Nie może Pani, no to w następną środę będą na Panią czekały”
„No ale całą skrzynkę Pani weźmie; tylko 10 zł. Nie o pieniądze? Że mały warzywnik? Aaaa o miejsce! No dobra, to ile Pani zważyć. 2 kg? No to rzeczywiście mały”
I przez te maski sobie gadamy, oczy takie w księżyce się robią, ze zmarszczkami.
A niedaleko jest przystań dla kajaków. Usiadłam na ławce bo dopiero o 12.00 mogę wejść do Piekarni u Jana. Zagapiłam się w pomarańczowe nóżki kaczki, którymi przebierała, równoważąc potrzebę bycia głową w dół. W uszach miałam rozmowę Pana Wojtka z Łukaszem. Forma jest pustką, pustka jest formą. A kaczka co i rusz wynurza się, patrzy na mnie i dawaj, nura w dół a nóżki chodzą. Jezusie i Buddo najświętsi! Na osi zdarzeń: targ – przystań – kaczka – rozmowa – zaskroniec polujący na żabę – piekarnia COŚ znowu się zmieniło .

fot. Gosia Biniek

z tego roku nic nie będzie

09.06.2019

Jacek w rozmowie sprzed kilku lat przypomniał mi, że któraś z naszych nauczycielek powiedziała, że z tego roku to nic nie będzie - przynajmniej tak to zapamiętałam.
I co? Każdy widzi. Robimy swoje. Piszemy scenariusze, piosenki i nagrywamy płyty. Śpiewamy w chórach, zdobywamy nagrody, gramy w teatrach, serialach, filmach, reżyserujemy, dubbingujemy bajki, kręcimy własne filmy.
Nie tak dawno odwiedziłam wybitną postać naszej szkoły i kiedy powiedziałam jej, że piszę muzykę do wierszy Poetki, złapała się za głowę i skrzywiła twarz. Pokazałam jej Arneę na youtubie. Wysłuchawszy, pobłogosławiła i powiedziała, że mogę. Miłe to, choć w sumie bez znaczenia bo i bez błogosławieństw robię swoje. Ale dziękuję Wam profesorki! Z Waszych błogosławieństw i z Waszych "nie", z determinacji, szczęścia do ludzi i sytuacji, z woli Siły Wyższej tka się ten jednostkowy rzemieśliniczo-artystyczno-człowieczy los.

Dziękuję

Nic dwa razy się nie zdarza

30.03.2019

Panta rhei. Nic dwa razy sie nie zdarza. Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki. A jednak czasami mam wrażenie powtarzania się spraw, powtarzania tych samych błędów. Mimo delikatnych zmian krajobrazu. Ale w pewnym momencie następuje zwrot akcji. I dlatego tylko nie nazywam powtarzalnych z tym samym efektem, czyli brakiem efektu lekcji - głupotą.

grafika: Jan Piotr Norblin de la Gourdaine

Mazury - Mazurka - Mazur

01.07.2018

Podczas drogi do Giżycka, gadaliśmy z Kubą o wielu sprawach. Ważnych, błahych; milczeliśmy zagapiając się w świat za szybą. Po minięciu Wincenty, już w Jeżach Kuba powiedział, że od zawsze czuł się Mazurem. W tamtym momencie chciałam powiedzieć to samo ale tak naprawdę, po głębszym zastanowieniu się, nie było tego przywiązania. Czułam się obywatelką świata. Ale po deklaracji Kuby coś mnie ukuło. Zdałam sobie sprawę, że chciałabym doznawać tej korzennej przynależności.
I oto wszechświat ofiarował mi coś. Poprzez propozycję zawodową, zagłębiam się w historię Mazur, pracuję, piszę muzykę. I powoli nie wychodząc z butów obywatelki świata, ukorzeniam się.